Sobota,
22 listopada 2025
ŚW. CECYLII, DZIEWICY I MĘCZENNICY
CECYLIA jest jedną z najsłynniejszych męczennic Kościoła
Rzymskiego.
Przyszła na świat na początku III w. Była olśniewająco
piękna. Według tradycji z miłości do Chrystusa złożyła ślub czystości, chociaż
rodzice obiecali już jej rękę również dobrze urodzonemu poganinowi Walerianowi.
W przeddzień ślubu Cecylia opowiedziała narzeczonemu o swym postanowieniu i o
wierze chrześcijańskiej. Gdy Walerian chciał ujrzeć anioła, który miał stać na
straży czystości Cecylii, ta odpowiedziała: „Ty nie znasz prawego Boga;
dopóki nie przyjmiesz chrztu, nie będziesz go mógł ujrzeć”. W ten sposób
pozyskała Waleriana dla Chrystusa. Zaprowadziła go w tajemnicy do papieża św.
Urbana I. Ten pouczył Waleriana o prawdach wiary i udzielił mu chrztu. Gdy
wrócił do domu Cecylii, ujrzał ją zatopioną w modlitwie, a przy niej stojącego
w jasności anioła w postaci młodzieńca, który trzymał w ręku dwa wieńce – z róż
i lilii. Anioł włożył je na głowę Waleriana i Cecylii, mówiąc: „Te wieńce
przez zachowanie czystości zachowajcie nietknięte, bom je wam od Boga
przyniósł”.
Walerian przyprowadził do papieża także swego brata,
Tyburcjusza. On również przyjął chrzest. Gdy wszedł do mieszkania Waleriana,
uderzyła go przedziwna woń róż i lilii. Walerian wyjawił mu znaczenie tego
zapachu.
Wkrótce potem wybuchło prześladowanie. Skazano na śmierć
Waleriana i Tyburcjusza. Kiedy namiestnik-sędzia, Almachiusz, dowiedział się,
że Cecylia jest chrześcijanką i że zarówno własny majątek, jak i majątek
Waleriana rozdała ubogim, kazał ją aresztować. Żołnierze, oczarowani jej
pięknością, błagali ją, by nie narażała swego młodego życia i wyrzekła się
wiary. Cecylia odpowiedziała jednak: „Nie lękajcie się spełnić nakazu,
bowiem moją młodość doczesną zamienicie na wieczną młodość u mego oblubieńca,
Chrystusa”. Pod wpływem jej odpowiedzi miało nawrócić się 400 żołnierzy,
których przyprowadziła do św. Urbana, by udzielił im chrztu.
Sędzia, urzeczony jej urodą, błagał ją również, by miała
wzgląd na swoją młodość. Gdy Cecylia nie ustępowała, próbował zmusić ją do
wyparcia się wiary stosując męki. Kazał zawiesić ją nad ogniem w łaźni i dusić
ją parą. Cecylia zaś cudem Bożym zamiast duszącego dymu czuła orzeźwiający ją
powiew wiatru. Rozgniewany namiestnik kazał ją wtedy ściąć mieczem. Kat na
widok tak pięknej i młodej osoby nie miał odwagi jej zabić. Trzy razy ją
uderzył, ale nie zdołał pozbawić jej życia. Płynącą z jej szyi krew zebrali ze
czcią chrześcijanie jako najcenniejszą relikwię. Po trzech dniach konania
Cecylia oddała Bogu ducha.
Ciało św. Cecylii, w nienaruszonym stanie, w pozycji
leżącej, lekko pochylone ku ziemi odkryto dopiero w 824 r. w katakumbach św.
Kaliksta, a następnie na polecenie papieża św. Paschalisa I złożono w bazylice
jej poświęconej na Zatybrzu.
Św. Cecylia jest patronką chórzystów, lutników, muzyków,
organistów, zespołów wokalno-muzycznych.